Bu Mektup Sana

Sevgili İnsan,

Kimliğinle ilgilenmiyorum. Yaşınla, adınla, nereli olduğunla, cinsiyetinle ilgilenmiyorum. Dünyanın hangi ucunda, kiminle, kim olarak yaşadığın umrumda değil. Ben seninle ilgileniyorum. En içinle, gerçekten seninle. Bu mektup sana tanıdığın bir kişi tarafından yazılmıyor. Bu mektup sana tanıdığın bir kişi aracılığıyla da ulaşmıyor. Bu mektup sana evrenden geliyor, kendinden geliyor, hayatından geliyor ve evren bir şekilde karşına çıkarıyor. Etrafına dönüp baktığında ne görüyorsan ya da ayna karşısında kiminle göz gözeysen bu mektup tamda oradan geliyor. Ve yine senin en içine gidiyor.

Hayatına birkaç dakikalık mola vermek ve tüm olan bitenleri biraz dışardan izlemek nasıl olurdu?

Şimdi otur bir yere, ya da durakla bilmiyorum. Tüm hislerini, tüm koşuşturmanı bırak bu mektuba. Neler olup bitiyor? Seni üzen ne tam olarak? Sağlığın, ailen, gelecek endişelerin, gençlik sorunların, geçim kaygın… Hangisi? Sevgili İnsan, evren bize acı sunmaz. Doğa acı dolu bir yer değildir. Hayat, insanının acı çekmesini istemez. İnsan acıyı seçer. İnsan mutluluğu seçer. İnsan huzuru seçer, aşkı seçer, nefreti seçer, korkuyu seçer… Tüm bunların şiddetini de zamanını da tam olarak kendi belirler. Hayat bir çalar saat değildir ki kendiliğinden seni uyandırsın. Hayat zamanın ta kendisidir, çalar saat ise kendinsindir. Zamanın dolduğunu hatırlatan, zamanın geldiğini hatırlatan, seni uyandıran şey, seni uyandırması gereken şey senden başkası değildir. Bak şimdi etrafına hadi! Pazartesiyi bekle, kazanmayı bekle, evlenmeyi bekle, doktor kontrolünü bekle, ilacın sana gelmesini bekle, seyahate çıkmayı hatta karşına birinin çıkmasını bekle… Zaman ne de hızlı geçti değil mi tüm bu bekleyişlerin arasında. Geriye dönüp baktığında beklediğin şeyler geldikten sonra hayat tam istediğin gibi bir yer oldu mu? Olmadı değil mi? Neden biliyor musun, ben sana söyleyeyim. Çünkü insansın. Çünkü doyumsuzsun. Hayalini kurduğun yere gelince hep daha iyisini hayal etmediğini söyleyebilir misin? Hedefine ulaşınca gözün daha yükseğinde olmadı mı? Aylarca bir şeye ulaşmak için çırpınıp durup ona ulaşınca bambaşka bir şeyden sitem etmedin mi? Neden peki? Çünkü insansın. Çünkü doyumsuzsun.

Beklediğin iyi günler belki de şuanın içindedir. Hayatın en güzel günlerini belki de tam şuan yaşıyorsundur, gerisi bu güzel günlerin değerini bilmediğin için duyduğun pişmanlıkla geçecektir. Böyle olmayacağını nereden bilebilirsin ki? Güzel günlerin neden hep gelecekte saklı olduğuna inanılır gerçekten de. Şuanı yaşa Sevgili İnsan. Hislerini sen ortaya çıkarıyorsun ve yine seni ne kadar etkileyeceklerine sen karar veriyorsun. Hayat burada, Doğa burada, Evren burada. Geri kalan her şey ise ellerinin altında. Hayatın neyi hak ediyor? Ben cevabı biliyorum.

Seni.

En İçine Sevgilerimle…

-Hayatın